میهمانی ناخوانده

امشب آرام بی صدا میهمانی بر درخانه ام رسید.با دست گلی کاغذی ،کاغذ های دفترچه خاطراتم.

به خانه ام آمد ،درکنارم نشست و من هرآنچه را که دوست میداشتم نواختم و او گوش کرد.مثل شب پره.

تور سفیدی برصورتم انداخت ، دستانش سیاه بود ، ترسیدم ، مثل همیشه ، لبانم بر هم 

 دوخته شد، چشمانم نمناک ، نقاب را برداشت  شب پره ام نبود، تنهایی بود ،تنهایی .

او بازگشته بعد از سال ها، تا مرا ببرد